Olimpos'un yanışı...

Sabahın ilk saatlerinde denetlemeden kaç alacağımı düşünmeden pegasus ahırlarına girdim. Neredeyse hepsi uyuyordu aa benim ahıra girdiğimi hisseden Nerissa uyandı.

"Günaydın kızım. Hadi gel, bugün Olimpos'u basacağız" dedim. Sessizce kimseye fark ettirmeden Empire States binasına gittim.

"Günaydın Frank. Hemen Olimpos'a gitmem gerekiyor" dedim. Frank elime aahtarı tutuşturdu.

"Bugün tanrılar çok öfkeli. Zeus'un psikopat kızlarından birisi olimpos'u yakmaya karar vermiş. Neler olacak bilmem" Gülümsememe engel olamadım. Olimposlular benden gerçekten korkuyorlardı! Ama benim bugün buraya gelme amacım zarar vermek değil, sadece konuşmaktı. Bu sefer ben uzlaşma sağlamak istiyordum.

Konseyde hararetli bir toplantının ortasındayken, bir de Jennifer'ın gelmesi tam bir fiyasko olmuştu.

Bu sefer konuşma işini babam Zeus'a bırakmaya karar verdim ve konseye konuk olarak katılmış Hades ile öfkeyle bakışıp, kızı süzmeye başladık.

"Jennifer? Burada ne işin..."

"Merak etmeyin, Olimpos'u yakmaya gemedim. İstesemde arkamda bir ordu olmadan yapamam zaten, 12 tanrıya karşı hiçbir şansım olmaz. Ben sadece konuşmak istiyorum" dedi. Tüm Olmpos sessizliğe bürünmüştü.

"Konuşalım kızım. Bana Olimpos'u yakmakla eline ne geçeceğin söyleyebilir misin?" diye sordum. Jennifer gülümsedi.

"Sadece sana haddini bildireceğim"

Bu sözün üzerine Hades gülmeye başladı, Apollon'da sinirle koltuğunda doğruldu ama ona elimle otr işareti yaptım ve Hades'in susmasını sabırla bekledim.

"Neden?"
Ama bu sorunun cevabını beklemiyor olacaktım...

"Sence neden?" diye sordum Zeus'a.

"Sana yalan söylediğim için. Ama inan bana sen benim için..."

"Bana yağ çekme Zeus! Asıl sebebi birazcık düşünmen gerekiyor. Sence neden?" dedim bağırarak. Sonradan bunu yapmamam gerektiğini fark ettim. Öyle ya, tanrıların arasında sesimi yükseltmem pek akıllıca değildi.

"Sen söyle Jenny" dedi Athena. Tanrıçanın sözünü ikiletmedim.

"Çünkü beni değersiz bir eşyaymışçasına Hades'e satmaya çalıştın! Ben seni yalanlarınla kabul etmiştim. Ama sen beni bıraktın, hemde Hades'e! Sen kendi babandan çok daha mı iyisin sanki? Sende kötü bir babasın" dedim ve ağlayarak dizlerimin üstüne çöktüm. Zeus'un buna bir cevabı olamazdı...

Zeus bile sözcüklerin sonundaki o yerdeydi. Fakat benim hala edecek birkaç lafım vardı.

"Tamam Jennifer, sana düşünmeden konuşmanın ne kadar zararlı bir davranış olduğunu göstermenin vakti geldi. Şimdi kısa bir yolculuğa çıkacaksın ve sonra, kendin karar vereceksin: kötü olan Zeus mu Kronos mu..."

Sonra umarsızca elimi havaya kaldırıp salladım ve Zeus kızını Kalipso'nun Adası'na gönderdim. Hem de, geri dönmesi için tek şansı Poseidon kızı Rosamarie'nin onu affetmesiydi. Eh, incisi olan düdüğü çalar.

Babamın beni ızgara yapmamak için kendini zor tuttuğunu belli eden bakışlarına aldırmadan, konseyin kaldığı yerden devam etmesi için konuyu değiştirdim. İnanın bana, tüm bunlar sona erdiğinde herkes yaptığımın ne kadar doğru olduğunu anlayacaktı. Benim hayatım böyle geçer zaten, herşeyi herkesten yıllar önce akıl eder, sonra onların hızıma yetişmesini beklerim.

(Rpout: Jenny'nin macerasının devamı Ogygia Adası'nda, 2. Kehanet isimli başlıktadır.)