3.Yarış ~ 5 Aralık Pazar ~ 17.50 - 19.00

x 3. Araba Yarışları'nı araba yarışları koordinatörü olarak başlatmış bulunmaktayım. Bu başlığı açtığım andan itibaren yarış başlasın. Adaletli bir yarış olmasını diliyorum. Her yarışmacı Yarış Kuralları'na uymalıdır. Kurallara uymayan takım diskalifiye olacaktır. Yarışın son turu anlatıcılar dördüncü tura girdiğinde olacaktır. Kimse ben birinciydim gibi yazmasın, çizgiyi geçtim ama göremedim gibi yazsın. Rp kalitenizi değerlendirip, sonuçları açıklayacağım.


1.Takım

~Adrian Black
~Lucianna Fackrell
~Cornelia Scarlett

Anlatıcı ~Adrian Black


2.Takım
~Robert Harris
~Rosemarie Sea
~Mitchie Heinz

Anlatıcı ~Mitchie Heinz


3.Takım

~Hermia Aigian Cocteau
~Jacquenetta Solielle

Anlatıcı ~Hermia Aigian Cocteau


Anlatıcı Sıralaması
1.Anlatıcı ~Adrian Black
2.Anlatıcı ~Mitchie Heinz
3.Anlatıcı ~Hermia Aigian Cocteau


x Eğer anlatıcı uzun zaman yazmazsa takım arkadaşı yazabilir. Onun dışında sürekli müdahele etmeyin. Onun yerin şu başlığa gidin. Tarafları Belirlemek İçin Başlık

x İyi olan kazansın, bütün takımlara başarılar.

"Her şey hazır mı?" diye sordum atları sürmek üzere dizginleri ellerine almış olan Lia'ya. Biraz garip bir duyguydu, Lucy ile ayrıldığımızdan beri ilk kez aynı ortamda -hatta aynı arabada- bulunmak zorundaydık, ve birbirimizle konuşmadığımız için Lia aramızda tercüman gibi bir konumdaydı.
"Evet Adrian, ya sizde?" diye cevapladı Lia.
"Bir bakalım..." diye mırıldandım arkada saldırı için kullanacağımız araç gereçlerle ilgilenen Lucy'e dönerek. Ona aldırmadan sesli sesli düşünmeye başladım; "Halat ve kanca, tamam. Arkadaki arabaları yoldan çıkarmak için kullanabileceğimiz çivilerle dolu paketler de hazır... Ve tabii ki mızraklar." Bu mızrakların özelliği öldürücü olmamalarıydı, keskin uçları köreltilmişti. Ne yazık ki bu da bayrak kapmacanın sıkıcı kurallarından biriydi, öldürmeye izin verilmiyordu. "Her şey hazır." dedim tekrar Lia'ya dönerek.
"Hayır, değil!" diye haykırdı arkamdan öfkeli bir ses. "Sana Yunan ateşi getirmeni söylemiştim, değil mi?"
"Ah, Lucy..." dedim alaycı bir tavırla. "Yunan ateşinin yasaklanmış olduğunu bilmiyor musun? Bir de Athena kızı olacaksın, yazık..."
"Siz ikiniz!" diye araya girdi Lia. "Didişmeyi bırakın lütfen, en azından bu yarış için..."
Lucy'nin seslice "Hıh!" demesine ben de arabadan dışarıya, yere tükürerek karşılık verdim. Yarış başlamak üzereydi artık, stratejimiz belliydi belli olmasına ama, Lucy ile aramızdakiler yüzünden ne kadarının başarıya ulaşacağını bilemiyordum. Arabayı Lia sürecekti, ben ve Lucy ise saldırı planlarımızı uygulayıp arabayı muhtemel saldırılara karşı koruyacaktık.
Dikkatle diğer yarışmacıları izlemeye koyuldum bu düşünceleri kafamdan uzaklaştırabilmek için. Geçen yarıştakilerin başına gelenler yüzünden bu yarışa katılım pek azdı, sadece 3 araba vardı yarış pistinde. Sağ tarafımdaki arabada Hera kızı Jac ile birlikte olan kardeşim Mia'ya gülümsedikten sonra, solumuzda yer alan arabadakilere tiksinti dolu bir bakış attım; hiçbir zaman çok hoşlandığım melezler arasında olmayan Robyn, Rose ve Mitchie vardı çünkü bu arabada. Lucy ise üçünü de çok seviyordu, rakip olmamıza rağmen yarış öncesi onlarla koyu bir sohbete dalabilecek kadar!
"Planlarımızı onlara anlatmıyorsun değil mi?" diye mırıldandım onun da duyabileceğine emin olduğum bir sesle.
"Ne diyorsun sen?" dedi sertçe arkasını dönerek.
"Hiçbir şey." dedim dişlerimi sıkarak. Ona karşılık vermeyi her ne kadar çok istesem de, yarışı kazanmamız için kendime hakim olmalıydım. En azından yarışta mızrakları rakiplerimize değil de, birbirimize atmamamız için...

(Biraz geç oldu kusura bakmayın, bazı özel sebepler vardı da )

Araba yarışları başlamak üzereydi. Herkes yerini almış sayılırdı ama son kontroller her zaman önemlidir, hele ki herkesin kazanmak için oynayacağı muhteşem çekişmeli geçen araba yarışlarında. Neyse ki geçen seferki gibi hezimete uğramayı beklemiyordum, sonuncu olmak asla bana göre değildi. Bu yüzden yanıma üç büyüklerden ikisinin melezlerini almıştım. Mutluydum evet, çünkü kazanma ihtimalimiz geçen seferki yarışlardan oldukça yüksekti. Yanımda pegasuslarla konuşabilen bir Poseidon kızı ve en az onun kadar güçlü bir Hades oğlu varken ben de bitkilerimi kullanırsam bu yarışı yenmememiz için hiçbir sebep olmayacaktı. Kurallar gayet açıktı, arkadaşarıma baktım ve gülümsedim. Üçümüz de aynı anda aynı şeyi söyledik.

"Bu yarışı kazanacağız."

Hepimizin birbirimize inanması çok hoştu. Bu inançla ve bu güçle karşımızda duracak kişi tanımazdık ki biz. Diğer takımlar arasında sorunlar vardı, iç çekişme yaşarlarken dış çekişmeye nasıl katlanabilecekleri meçhuldu. Öte yandan diğer takımın iki üyesinin birbirini tanıdığını bile bilmiyordum, yani bir birliğe inanmıyordum. Bu yarışta sadece gülümsüyordum.
Rose son hazırlıklar için girişmişti. Pegasusları hazırlıyordu, onların dilinden konuşarak onlarla muhteşem bir bağ kuruyordu. Duyduğum sesler beni bile hırslandırırken pegasuslara etki etmemesi imkansızdı. "Siz bu iş için yaratılmışsınız. Siz Poseidon'un yarattıkları varlıklarsınız. Ona borcunuzu şu yarışı bana kazandırarak ödeyin."

Öte yandan Robyn de arabanın dışıyla ilgileniyordu. Mükemmel şekilde cilalıyordu arabamızın önünü. Yarışmak kadar güzel görünüşün de önemli olduğunu düşünüyordu. Tekerleklere bakıyordu, sağlamlıklarını kontrol ediyordu. Diğer yandan da üzerinde üçlü yaba, ateş ve bitki bulunan arabamızın logosunu belirginleştirmeye çalışıyordu.

Ben de silahlarla ilgileniyordum. Yanımıza bolca silah almıştım, Yunan ateşi de getirmiştim ama kullanmayacaktık elbette. Sadece ne olur, ne olmaz diye almıştık bunları. Kılıçlar, oklar, yaylar, kalkanlar, mızraklar, hançerler... Her şey elimizin altındaydı.
Son hazırlıklarımızı da tamamladıktan sonra yerlerimize geçerek beklemeye başladık. Bence bu yarışı alacaktık.

Adrian arabamızı bağlamıştı, ne yapacağımızı bilmiyorduk; üstüne üstlük iki arabayı çarpıştırarak, bizi Jac ile Mia'ya bağlamışlardı. Biz orada çırpınırken Rose sürücü koltuğuna oturdu. Robyn, Rose'un ne yaptığına bakarken Rose pegasuslarla konuşuyordu. "Babayı hayal kırıklığına uğratmayacağız. Poseidon için yeneceğiz bu yarışı. Haydi pegasuslarım, size güveniyorum." Doğru, Rose bir Poseidon kızıydı, Deniz Tanrısı olmasının yanı sıra aynı zamanda da pegasusları yaratan tanrıydı Poseidon ve çocukları da pegasuslarla konuşabiliyorlardı. Rose'un bunu akıl etmesi işimize yaramıştı, Poseidon'un Rose için yolladığı pegasuslar irkildiler ve ayağı kalkarak hızla koşmaya başladılar. Robyn bir yandan silahlarımızı kullanırken bir yandan da yarışa katılmanın keyfini yaşıyordu.

Yarışa biraz geç başladığımız için geride sayılırdık; yine de hala orada ağlayıp kavga eden Jac ile Mia'dan öndeydik ama yine de gerideydik. Robyn mızrak atmalarını hızlandırmıştı; Rose,Lia'ya karşı gelircesine pegasuslara öğütler veriyordu, cesaret verici kelimelerle hırslarını arttırıyordu. Bu sırada benim de aklıma bitki gücüm olduğu geldi. Ben savunmada görev alırken ayağa kalkınca Robyn bana bağırdı. "Ne yapıyorsun sen? Otur ve savunma yap." Diğer takımlar kadar görüş ayrılığı yoktu bizde, Robyn'i yatıştırmaya çalışırken savunmaya geri dönmüştüm. Rose'un konsantrasyonunun bozulmaması çok önemliydi, pegasuslarımızı o yönetiyordu ve bu sayede aramızda çok az fark kalmıştı. Robyn'e döndüm ve eline kalkan verdim. "Sen Hades oğlusun, büyük düşün." Robyn bana anlamsız anlamsız bakarken ben de Rose'un yanına giderek ona planımı anlatınca kafasını sallayarak gülümsedi. Ben de harekete geçtim.

Cebimdeki cüzdanı çıkarttım, ve düğmesine bastım. Demeter bunu benim için yapmıştı, buna bastığım zaman bitkiler düşmanlarıma saldırıyordu. Biz bir yarıştaydık ve düşmanlarım belliydi. Düğmeye basar basmaz, bitkiler oluşmaya ve saldırmaya başladılar. Bu sırada kalkanı alıp, savunmaya geçtim ve Robyn mızraklarıyla arabaları etkisiz hale getirmeye başladı. Mia ve Jac yeni toparlanabilmişken yedikler bu hamle onlar için ağır olmuştu, ayrıca Adrian ile Lucy'nin çığlıkları her yerde duyulurken onların sesini bastıran ses Rose'unkiydi. "Haydi pegasuslarım, sizden iyisi yok." Bağırışlar içerisindeydik ama tekrar öne geçmiştik ve pozisyonlarımızı koruyorduk. Bu yarışı alacağımıza dair inancım artmıştı.

(Adrian siteyi bıraktığı için anlatıcılığı ben devraldım. // Yarış çok uzadığı için 2 tur uzunluğunda bir post yazıyorum, son tura girmiş sayılalım.)

Sinirle -ve özellikle Adrian'ı hedef alarak- bağırmaya başladım: "Önce lanet olasıca bitkiler ve şimdi de patlayan tekerlek! Neden daha işe yarar birini seçmedim ki saldırı için?!" Bu sırada o çoktan inmiş, havası inmekte olan tekerleğimizi onarmaya başlamıştı. Tabii ben hala söylenmeye devam ediyordum... "Görürsün sen Mitch! Bu işin düellosu da var! Jac, sen de bittin... Off! Neden bir Hephaistos çocuğunu almadım ki takıma?! Bir tekerlek onarmaktan bile acizsin!" Artık Ares oğlunun canına tak etmişti ama suratı sinirden kıpkırmızı olmuş olsa da, bana cevap vermemeye kararlıydı; tam istediğim gibi. Bir dakika kadar süren bir tamir faslının ardından tekrar arabaya bindi ve "Tamam Lia, devam edebiliriz." dedi. "Evet siz devam edin, ben bu durakta iniyorum sanki." diye mırıldanarak, ucuna kanca geçirmiş olduğum halatın ucunu bileğime doladım ve elimi gözlerime siper ederek diğer iki arabanın ne kadar gerisinde olduğumuzu anlamaya çalıştım. Eh, fark kapatılamayacak gibi de değildi ama işimiz zordu. Tabii ben bir Athena kızı olmasaydım...

Sırıtarak, "O halde plan Z zamanı." dedim. Aslında Z'ye kadar plan yapmamıştık ama geride kalma ihtimalimize karşı halat kullanma işine hiç ihtimal vermediğimiz için, bu hamleye Z diyorduk. Lia ve Adrian beni başlarıyla onayladıktan sonra Poseidon kızının ışık hızıyla sürdüğü arabanın yanından dışarı doğru uzandım ve kolumu hızla birkaç tur salladıktan sonra, tüm gücümle kancayı fırlattım. Onu Mia ile Jac'ın arabasına tutturmayı başardığım zaman, neredeyse mutluluktan çığlık atacaktım. "Pekala, mızraklar devreye girebilir." dedim ve onlar sayesinde öndekilerle aramızdaki farkı kapatırken Jac'ların tekerleklerine boyuna mızrak fırlatmaya başladık Adrian'la. Onunla aynı arabada olmak da, iş birliği yapmak da sinir bozucuydu ama buna katlanmam gerekiyordu çünkü kazanmayı delicesine istiyordum. Ayrıca sürekli kendisini hakaret yağdırıp durduğum için sinirlenmişti ve sinir, Ares çocuklarına her daim hırs olarak dönerdi. Eh, o da hırsını diğer arabaları parçalamak için kullanıyordu, böylece istediğimi elde etmiş oluyordum. Yarışın başından beri Rose-Robyn-Mitchie üçlüsüyle olan yakınlığımı yüzüme vurup durması yüzünden, bitiş çizgisini geçince, birinci olursak onu boğacak, kazanamazsak kafasına mızrak fırlatacaktım. Artık sonlara yaklaştığımızı biliyordum, o nedenle "Plan E." demem kimseyi şaşırtmadı. Lia'nın yanına geçtim ve o pegasuslara son talimatlarını verirken usulca ipleri elinden aldım. Plan E'nin açılımı, Lia'nın suyla ilgili güçlerini kullanarak diğer takımları alabora etmesiydi. Bunu özellikle sonlara saklamıştık çünkü şu anda Mia-Jac ikilisini sollamıştık ve Rose'un kullandığı araba ile aramızda çok az bir fark vardı ve Lia'nın gücünü doğru kullanmayı başarabilirsek, yarış kesin bizimdi.

Lia, "3... 2... 1. Gözlerinizi kapatın!" diye bağırdı ve anında etrafımızı kelimenin tam anlamıyla bir sel kapladı. Sular doğruca Lia'nın kollarının iki ayrı tarafına -yani iki rakip arabaya- doğru yol alıyordu ama arada ben ve Adrian da nasibimizi alıyorduk. Bunu önemsememeye karar verdim, defne yapraklarıyla bezeli taç kafama takıldığı sırada saçlarım ıslak olsa da olurdu... Bitiş çizgisine vardığımızı belirten düdük çaldığı sırada sıkı sıkı pegasusların iplerini kavramış ve gözlerimi sımsıkı yummuştum. Kazananı göremediğim için telaşla gözlerimi açarak arabadan atladım ve coşkulu kalabalığın hangi arabaya doğru koşmakta olduğunu anlayabilmek için etrafıma bakmaya koyuldum...

Mia ve Jac, kavgalı iki takım arkadaşı yarışa dönmüştü. İki tane sinirli kızdan korkulacağını göstererek büyük bir atak yapmışlardı ama ne fayda, Lucy,Adrian ile Lia'nın planlarının işleyişi çoğu kişiyi geriye düşürmüştü. Hepimiz birbirimize bakıyorduk, Robyn bana bağırmaya başlamıştı. "Hadi Mitchie, şu bitkilerini kullan ve kazandır bizi!" Bitkilerime asılıyordum, olağanca kuvvetimle onları kullanarak takımımızı kazandırmaya çalışıyordum. Ama tüm takımlar atak yapmıştı, 1.takım pegasuslara asılmıştı, Lia pegasusları yönetiyordu.

Rose, Lia'yı gördü ve sinsice gülümsedi. Robyn, Rose'a yalvarırcasına bakarken Rose her zamanki kendine güveniyle pegasusuna fısıldamaya başladı. Rose; hem yeni dönemin ilk Poseidon kızıydı, hem de Lia'dan daha kıdemliydi. Pegasuslarla daha iyi bir ilişkisi vardı, bu da bizi öne taşıyacaktı. Rose pegasuslara önce fısıldarken, bir anda temposu artan yarışa uyum sağlamak için bağırmaya başladı. "Babanı hayal kırıklığına uğratamazsın, sen pegasussun. Seni yaratana itaat etmek zorundasın ve onun kızına. Kazan bu yarışı!" Pegasuslar hızlanmaya başlamıştı, artık hakkettiğimiz yerlerde olduğumuza inanıyordum, gerçi tozdan bir şey görünmüyordu ama.

Robyn de Hades oğlu olmanın avantajlarını kullanıyordu. Silahları hiç şaşırmadan hedefi buluyordu ve diğer arabaların tekerleklerini patlatıyordu. Bir süre sonra yorulunca silah fırlatmayı bana verdi ve savunmayı aldı. Ama bir süre sonra sızlanmaya başladı. "Şu an gayet iyiyiz ama tam bir strateji yapıp, bu savaşı kazanmalıyız." Evet, hepimiz bu yarışı bir savaş olarak görüyorduk, eğlenceli bir savaş. Rose, pegasusları yönetirken Robyn'e baktı ve konuştu. "O zaman uygulayın planımızı." diyerek göz kırptı ve tekrar pegasuslarla konuşmaya döndü.

Robyn bana baktı ve konuşmaya başladı. "Bitkilerle onları esir al. Tüm arabalarını kapla, tekerleklerine yapış. Son turdayız, ne yaparsak kardır. Ben de bu sırada Gölge Kılıcı'nı ve tüm silahlarımı kullanarak onların tekerleklerine yükleneceğim. Bu arada bitkilerinle onların silah deposunu indirmeye çalışırsan iyi olur." dedi, ben de anladığımı belli edecek şekilde kafamı salladım.

Rose pegasuslara asıldı ve bağırmaya başladı. "Haydi, kendinizi gösterin!" Pegasuslar rüzgar gibi koşarken bir yere tutunmak zorunda kaldım. Ardından Demeter'e dua etmeye başladım. Bir süre sonra da bitkilerimi kullandım. Biraz zorlanıyordum, iki hızlı arabaya bitkiler dayanmaya bilirdi ama Demeter'in gücünü taşıyorlardı onlar. En güçlü şekilde bastırdım, yapabildiğimi yaptım. Bir arabanın silah bölgesinden birkaç silah bile indirmiştim. O sırada Robyn de tekerleklere mızrak atıyordu ve yanından geçtiğimiz arabalardakine Gölge Kılıcı'nı sallıyordu. Bu sırada çığlıklar arasında yarış bitmişti, kimin kazandığı görülmüyordu.

Herkes ataklar yaparken Mia ile ben de boş durmuyorduk. Hemen kalkanlarımızı ve silahlarımızı hazırladık ve kendimizi savunmaya çektik. Ben pegasusları yürütürken bağırıyordum. "Annemden çekeceğiniz var!" Ama pegasusların beni işitip işitmediğini bilmiyordum, sadece bağırıyordum. Mia da Ares kızı olduğundan silahlarla taaruz ve savunmayı atlatıyordu. Bir anda arenadan çığlıklar yükseldi, yarış bitmişti ama kimin kazandığı görülmüyordu.

Bu ilk araba yarışı koordinatörlüğümdü ve üstümde daha önce hiç olmadığı kadar baskı vardı. Yerimi almıştım, Athena'nın birkaç altındaki sandalyede oturuyordum ve yarışanları izliyordum. Bu yarışa çok az araba katılmıştı, tam olarak üç tane. Koordinatörlüğümü beğenmemişler midir nedir, bu yarışa katılım yoktu ama bir sonraki yarış için kontenjanlar şimdiden dolmuştu. Sevinmeli miydim, üzülmeli miydim bilmiyordum ama bu yarışı bir sonuca bağlamalıydım, duygularımı kontrol etmeye uğraşmamalıydım.

Üç araba da şimdiye dek iyiydi. Aslında Jac ile Mia, daha önce tanışmadıklarından mıdır bilinmez, pek iyi anlaşamıyorlardı. Kendi tabirleriyle sinirli kızlardı onlar, fakat bu sinirleri yarışın sadece ilk parkurunda birazcık etki etmişti. Maalesef öne geçemediler ve hep hedeflerin kurbanı oldular. Onların elendiği çok önceden ortadaydı zaten ama birinci takım ile ikinci takım gerçekten çok çekişmeli bir yarış içerisindeydiler. İki takımda da Poseidon kızı bulunuyordu, iki takım da yarış boyunca neredeyse aynıydılar.

Yarış bitiminde ise durum şöyleydi. Aslında sonuncu ama üçüncü takım üçüncü takım yani Jac ile Mia ikilisiydi. İkinci ise hiç beklenmedik bir şekilde Lucy-Adrian-Lia olmuştu. Yarışın favorileriydi onlar ama Hades-Poseidon-Demeter üçlüsü onları çok çok az bir farkla geçmişti.

Athena biraz sinirlenmişti ama Lucy'i başıyla teselli etti. Lucy'nin gözündeki kan belli oluyordu, bir sonraki yarışta ne olursa olsun kazanacak gibiydi. Rose ile Robyn her zamanki gibi abartarak sevinçlerini kutlarken Mitchie ise gülümsüyordu. Jac ile Mia ise yarış alanını çoktan terk etmişlerdi.

Tanrıça Athena yerinden kalktı. "Teşekkürler melezler. Kazanan takıma da tebrikler." Sözlerini söyledikten sonra tahtından kalkarak ilerlemeye başladı. Bir süre sonra melezlerin kutlamaları da bitince hep beraber alanı boşalttık.

Yarış Bitmiştir!