Son Nokta

Jess ve Adrian'ın arkasından tüm grubumuz giderken son durağımız olan ceza tarlalarına uğradık. Hem biz burada aradığımızı bulabilirdik, hem de Jess'e yardımcı olabilirdik. Aklımızda Lelouch vardı ve bize en fazla ne yapabileceğini düşünüyorduk. Ondan pek fazla korkmuyorduk ama yine de neler yapabileceğini de düşünmemiz lazımdı. Biz ne yapabilirsek o da o kadarını yapabilirdi sonuçta ne kadar melez gibi davranmasa da o da bir melezdi. Jess oradan oraya telaşla koşuştururken Adrian onu takip etmeye çalışıyor, ben ve diğerleri de onların arkasından gidiyorduk. İçimizde bir Hades çocuğu yoktu ve bu yüzden buraya inmek korkunç bir işti bizim için. Persephone çocuğu da sadece yeraltına inmemizi kolaylaştırırdı, Hades'in gazabından kurtulmamızı sağlamazdı. Birden bire tanıdık bir ses duydum ve içimi bir korku kapladı.

-Siz burada ne arıyorsunuz melezler? Burası benim yerim sizin değil! Ve sen hangi cürretle buraya gelebiliyorsun? Bir önceki sefer seni affetmiştim ama şimdi tekrar düelloda bana yenilmen ve tekrar benden af dilemen mi gerekiyor?

Seslendiğinin ben olduğumu anlamamak içten değildi. İçime bir ürküntü geldi, çünkü en son yeraltına indiğimde Hades'le düelloya maruz kalmıştım ama biraz af dilenip bir daha yeraltına inmeyeceğimi söyleyince beni affetmişti. Korkarak konuşmaya başladım. Hades'in yüzü görünmese de sesi yeterdi.

-Özür dilerim Hades ama sanırım Persephone'un başı dertte.

Sanırım konuşma sırası Jess'teydi. Veya onu desteklemek isteyen başka melezlerde.

"Özür dilerim Hades ama sanırım Persephone'un başı dertte."edi Sat.Bu cümleden sonra Hades'in yüzü değişik bir hal aldı.Jess'in konuşmasını bekledim ama sanırım Lulu'nun ne yapabileceğini düşünüyordu.Ben olsam bende düşünürdüm.

Tüm cesaretimi toplayıp konuşmaya başladım."Tanrı Hades biz şu an bir görevdeyiz,Nyks'in bir melezi az önce Persephone ile ilgili bir şeyler söyledi."dedim.

Hades bana uzunca baktı,sanırım kim olduğumu ve Hec'le aramızda olanları biliyordu."Ne tür şeyler söyledi?"dedi.Ben konuşacak durumda değildim,heyecanlanmıştım.Bu yüzden Jess'in konuşmasını beklemeye başladım.

Jess titriyordu ama dik durmaya çalışıyordu. Bu kadar melez sanırım aynı anda ilk kez yeraltına inmiştik, ve bu Hades'i oldukça rahatsız etmişti çünkü o kendi melezleri dışında hiçbir melezi sevmezdi ve içimizde onun melezlerinden biri olmadığına göre kesinlikle tehlikedeydik. Hades sonunda bağırdı çünkü kimse konuşmuyordu.

-Siz konuşacak mısınız?

Jess öne çıktı ve Hades buna sevinmiş gibi başını salladı. Ardından Jess konuşmaya başladı.

-Hades, Lulu Persephone hakkında bir şeyler planlıyor ve tek başına değil. Bilindiği gibi o da Kronos'un yardakçılarından. Annemi... Koruyun. Çok dikkatli olun, başına bir şeyler gelebilir.

Hades, Jess'i dinlerken kafasını sallıyordu. Konuşması bitince de hepimize dönerek bağırmaya başladı.

-Ben onu zaten koruyorum. Hem o bir ölümsüz, ve siz nasıl bana akıl verebileceğinizi düşünürsünüz?

Theo öne çıkmaya hazırlanıyordu ki Amy onu geri çekti. Yeni sayılırdı çocuk, hemen ölmesini istemezdik. Sere olayları takmıyordu, Adrian da ayaklarını yere vuruyordu. En önde Jess Hades'e kafa tutarken Maya yeraltındaki iğrenç bitkilere bakıyordu. Ben de ilgilenmeyen topluluğa karışmak istesem de karışamıyor ve öylesine dikilip Hades'e bakıyordum. Bu sefer sözü almayı uygun gördüm.

-Hades, size dikkatli olun diyoruz o kadar. Başka bir amacımız yok ki bizim.

Hades çenesini kaşıdı ve kükremeye devam etti.

-O halde neden yeraltına indiniz? Amacınız neydi sizin?

Theo sanırım yolculuk boyunca ilk konuşmasını yaptı.

-Minik çaplı bir göreve çıktık işte.

Amy ona onaylamayan gözlerle baktıktan sonra kolundan tutup geri çekti ve o çok az duyulan sesiyle konuşmaya başladı.

-Tanrı Hades, size sadece dikkatli olmanız gerektiğini söyledik.

Konuşmayanlar bile konuşmaya başlamıştı ve sonunda Hades bağırdı.

-Bir avuç melezden fikir alacak değilim. Şimdi burayı terkedin. Persephone'yi yıllardır korurum ben, şimdi 12 tanrıdan biri bile olmayan değersiz Nyks'in çocuğundan mı korkacağım?

Tanrı Hades beni kızdırmaya yetmişti. Sinirle ofladım ve konuşmayı düşündüm. Yaptığım her şeyi biliyor olmalıydı. Yinede buna değerdi.

‘‘Tanrı Hades, sadece size daha dikkatli olmanız gerektiğini söyledik. Çünkü Lulu biraz… delidir. Yani ne yapacağı belli olmaz. Her şeyi yapar o. Ve Tanrıça Persephone’a asla zarar gelmesini istemeyiz.’’ dedim Jess’e gülümseyerek. Tanrı Hadesin dedikleri beni kızdırıyordu ama yinede takmama çalıştım. Sesini duyduğumda biraz korktum fakat belli etmedim.

‘‘Sen benim kılığıma girip yeraltına gelen Athena kızı değil misin? Ne cüretle buraya gelirsin sen?’’ dedi. Sat’in sinirlendiğini hissetmiştim. Hemen konuşmaya girdi. ‘‘Tanrı Hades, lütfen konumuz bu değil.’’ O sırada herkes sessizliğe bürünmüştü. Sessizliği bozanın kim olacağını merakla bekliyordum.

Hades'in bağırışı yeraltında yankılandı. Şu ana kadar konuşmaya katılmamıştım ama söz konusun kardeşimdi.
''Bakın Tanrı Hades,'' dedim ve saygılı olmaya çalıştım. ''Geçmişteki savaş niye çıkıt sanıyorsunuz, küçük tanırlara önem vermediğiniz için. Bence hiç bir melezi küçümsemeyin. Bir savaşta çok büyük değişiklikler yapabilirler.'' Bu arada aklımdan Ethan Nakamura ve Luke Castellian geçiyordu. İkisi de savaşın yönünü değiştirmişti.
Bu arada Hades düşüncelerimi okumuş olmalı ki hafifçe başını salladı. Biraz sakinleşmiş gibiydi.
''Olabilir.'' dedi düşünceli bir ses tonuyla. ''O küçük Nkys çocuğunu küçümsemek haksızlık olur.'' Son cümlesi çok kısık bir sesleydi. Sonra bağırarak bir ölü çağırdı.
''Persephone için en iyi koruma önlemlerinin alınmasını istiyorum, çok dikkatlı olun.'' Hades sanki ölüyü gözleriyle kavuruyordu. Ölü savsaklayarak gitti. Bu arada Amy ve Thedor şaşkınlıkla, Jess ve Sat ise tebrikle bana bakıyorlardı. Sere arkalardaydı. Anna ise sadece bakıyordu. Jess özellikle onu Hades'le muhattap olmaktan kurtardığım için gözleriyle teşekkür eder gibiydi.
''Artık gidebilirsiniz melezler.'' dedi. Sanki sözüne devam edip teşekkür edecek
gibiydi. Ama yapmadı.
Gitmek için arkamızı döndük. Bu arada zihnimde bir ses duydum. Demeter kızı! Arkanı dön! Etrafımda dönerek Hades'le yüz yüze geldim. Elime bir madalyon verdi.
''Bunu sakla, sana bir teşekkür hediyesi gibi düşün. Bu arada,'' bir çiçek şeklinde toka çıkardı. ''Bunu Jessica'ya ver. Ona bayıldığım söylenemez ama değer veriyorum. Persephone değer veriyor, asıl önemlisi bu.'' dedi. Şu ana kadar fısıltıyla konuşmuştu. Sonra sesini yükseltip:
''Şimdi gidebilirsin!'' dedi ve arkadaşlarıma yetişene kadar koştum. Madalyonu taktım. Giderken de tokayı Jess'e uzettım.

Hades karşımıza çıkmıştı ve hepimiz korkmuştuk sonuçta burası onun yeriydi ve biz izinsiz girmiştik üstelik yanımızda Hades'in çocuğu bile yokken , bundan en çok etkilenen eminim ki Jess'ti bu yüzden hepimiz onu korumalıydık.İlk önce Sat başladı konuşmaya ona kısaca durumu özetledi ama Hades sadece onun yerinde olmamıza takmamıştı ve bu durum hepimizi sinirlendirmişti.Sat'in ardından birkaç arkadaşım daha Hadesle konuştu ama nafile Hades anlamıyordu ya da anlamak istemiyordu.Theo'da rahatsız olmuş olacakki konuşmaya başlamak için öne atıldı ama ani bir hareketle onu çektim.Biraz zaman geçtikten sonra o da başladı konuşmaya bu duruma çok sinir olmuştum ve belki onun konuştuğunu duymaz ya da unutabilir diye ardından hemen ben başladım konuşmaya , öncekilerden ve bizden cesaret alıp diğerleride başladı.

Artık ümitlerimiz tükenmişti ki Sere ve Maya -özellikle Maya'nın Hades'e biz melezleri ispat etmek için kurduğu cümleler- sayesinde Hades hem Persephone için hem de bizim için iyi şeyler yapmaya başladı.Bu durum sayesinde hepimiz çok mutlu olmuştuk , Persephone artık daha iyi korunacaktı gerçi bu duruma en çok sevinen Jess'ti ve biz buraya izinsiz girmemize rağmen canlı olarak buradan çıkacaktık.Theo'yla birlikte Maya'ya bakıyorduk çünkü Hades onu çağırmıştı , ona herhangi bir şey yapabilir diye biraz durduk ama ona bir şey verdiğini görünce bizde gruba katıldık ve yavaşça ceza tarlalarından çıkmaya başladık.

Sanırım istediğimizi almıştık. Macera, tutku ve Persephone'u koruma önlemlerini. Artık geri dönme zamanı gelmişti ve hepimiz beraber yürürken Maya, yeni bir madalyon takmıştı ve bunu hemen farketmiştim, zaten farkedilmemesi imkansızdı. Parıl parıl parıldarken, Adrian da Jess'in elindeki tokayla dalga geçiyordu. Grubumuz yavaş yavaş ilerlerken bir geçit gördük. Buranın adını bilmiyordum ama diğerlerine baktım ve kafalarını sallayınca hepimiz birden oraya girdik.

Bir süre sonra da Kerberus'un bulunduğu yere giderek ırmağa kayıkla girdik. Görevli bır bır konuşurken hepimiz bu amaçsız maceranın sonunun Persephone'yi korumaya nasıl çıktığını düşünüyorduk ve aynı zamanda da Lulu ve Kronos'un bundan sonra ne yapacağını.

Bir süre sonra Nakil Sırasında Ölüm Plakçılık'a geldik ve hepimiz görevliye teşekkür ederek oradan ayrıldık. Pegasuslarımıza atlayarak kampa döndük.

Macera Bitmiştir. Katılanlara teşekkürler.