Rövanş mı?

Mesaj Sayısı : 72 Kayıt tarihi : 31/10/10

Pekala arada sırada buraları toparlamak iyi oluyor. Kardeşlerimden bazıları fazlasıyla dağınıklar ve ben dağınıklığa kesinlikle gelemeyen biri olaraktan onların dağınıklıklarını da toparlamaktan kendimi alamıyorum. İşte böyle bir yastıkları havalandırma yatakları toplama kıyafetleri katlama operasyonundan sonra rahat rahat kitap okuyabilmek adına kendimi pofuduk koltuklardan birinin üzerine bırakıveriyorum. Ahh saçlarımı salarak uzanmak ne kadar da zevkli ! Elime hemen en kalınından bir kitap alıp sayfaları yavaşça çevirmeye başlıyorum, eh kitap okumayı sevmem benim bir inek olduğumu göstermiyor! Sadece burada yüzecek bir yer bulamadığımdan ya da dans ettiğimde garipsenmeyeceğimden emin olamadığımdan kitap okumak en normal hobi gibi geliyor bana.

Çalan kapıyla birlikte kaşlarım hafifçe kalkıyor ama kulubede tek kişi olduğumu bildiğimden yanaklarımı hafifçe şişirip saçlarımı hızlıca at kuyruğu şeklinde toplayıp kapıyı açmaya yöneliyorum;

'Geliyorum~ '

Kapıyı açtığımda karşılaştığım yüz pekde karşılaşmayı beklediğim kişilerden biri sayılmazdı hani ~

Misafir

"Merhaba Aqua." diye gülümsedim kapıyı açan kıza. Beni gördüğü için çok şaşırmış gibiydi, ki bu da oldukça normaldi. Onunla 2-3 gün önce tanışmıştık, bana ciritte meydan okumuştu. Ve bir Athena kızına kaybedip kendimi rezil etmeyi başarmıştım.
"Eee, merhaba Adrian. Seni tekrar gördüğüme sevindim." dedi şaşkınlığını üzerinden atarak.
"Seni ziyarete gelmiştim. Ciritte seninle tekrar yarışıp rövanşı almak istiyorum. Hem belki de bir fincan kahve ikram edersin bana, ne dersin?" Sıcak kahve çok iyi gelebilirdi, ayrıca Athena kulübesinden arkadaşlarım Sere ile Lucy'i de görebilirdim bu bahaneyle. Ama ya Cole da oradaysa? İşte o zaman bir sorun çıkması kaçınılmaz olacaktı.
"İçeri gel o zaman." dedi gülümseyerek. Ben salondaki koltuklardan birine otururken Aqua da kahve getirmeye gitti. Aqua'dan başka kimse yoktu sanırım kulübede. Aslında bir kız ve bir erkek melezin bir kulübede başbaşa kalmaları kurallara aykırıydı, ama sadece kahve içecektik sonuçta.
Bu benim Athena kulübesine ilk gelişimdi. Dikkatle bakıyordum etrafa, bizim kulübemizden çok daha düzenli görünüyordu. Ve her gece yüksek sesle müzik çalınıp poker oynanmadığı da her halinden belliydi.
"Demek rövanş istiyorsun." dedi Aqua kahveler elinde odaya girerken. "Sana bu sefer kazandırabileceğini düşündüren ne acaba?" dedi fincanı önümdeki masaya bıraktıktan sonra. Cevap vermek için onun da karşıma oturmasını bekledim.
"Geçen sefer sadece şanslıydın. Ve benim üstümde savaş zırhları olduğu için yavaştım. Bu kez şansın da sana yardımcı olamayacak." dedim gülümseyerek. Aslında kibirli biri değildim, ama biri bana meydan okuduğunda kendimi kaybediyordum biraz.

Mesaj Sayısı : 72 Kayıt tarihi : 31/10/10

Ona hazırladığım kahveyi bir tepsinin içinde şeker süt ve krema ile birlikte sunduktan sonra gözlerimi hafifçe devirmiştim bir gülümsemenin eşliğinde;

'Erkekler ve bahaneleri, tabi ya ~'

Bunun ardından hafifçe kıkırdamam ve yanındaki koltuğa oturmam çok kısa bir sürede gerçekleşmişti. Aslında Luciana'ya yüzlerce kez buraya bir mutfak yaptırmak istediğimi söylemiş olmam gerek. Çok iyi bir aşçıyımdır, gerçekten! Kardeşlerime çeşit çeşit yemekler pişirip misafirlerime el yapımı kurabiyelerimden ikram edebilirim ama şimdilik bu pek mümkün olmayacakmış gibi duruyor.

Adrian'a kayıyor gözlerim ve hafifçe onu süzüyorum. Ares erkeklerinin hepsinin vücudu fazlasıyla gelişmiş gözüküyor, acaba kız kardeşlerim ve bende birbirimize onlar kadar benziyor muyuz? Ve aman tanrım! Ben Afrodit'in her zaman sarışın olduğunu düşünmüştüm ama o esmermiş! Şok oldum, ötesi yok!

Aha konudan kaymamalıyım galiba. Yüzümde bir gülümsemeyle birlikte, hafif umursamaz bir tavırla - Adrian'ı biraz daha gaza getirmek için- konuşmaya başlıyorum yine;

'Bilemedim ki şimdi... Rövanş hımm kabul etsem mi etmesem mi? Ahaha şaka yapıyorum, seninle istediğin her zaman düello yapabilirim Adrian galiba annemin kanını artık daha iyi hissetmeye başlıyorum!'

Bir süre boyunca içeride sessizliğin oluşmasına izin verdikten sonra meraklı yapısı soru sormadan duramamıştı elbette;

'Söylesene, burada kaç senedir duruyorsun sen? Şey, benim yeni olduğumu zaten biliyorsun ama... Hımm öyle işte!'

Misafir

"Söylesene, burada kaç senedir duruyorsun sen? Şey, benim yeni olduğumu zaten biliyorsun ama... Hımm öyle işte!"
"Sene mi? Ben de yeni sayılırım burada. 2. ayımdayım henüz, buraya alışmak düşündüğün kadar da zor değil. Merak etme, sen de yakında benim gibi hissedersin." dedim ona güvence vererek.
"Hiç sanmıyorum." deyip iç çekti. "Öğrenmem gereken o kadar çok şey var ki..."
"Merak etme, sen bana güven." diye karşılık verdim. "Zaten kampın en iyi kulübelerinden birindesin, ablaların Lucy ve Sere'yi tanıyorum. İkisi de sana yardımcı olacaklardır."
"Buna hiç şüphem yok zaten."
Ben de onun gibi düşünüyordum ilk başlarda. Bu kampa alışamayacağımı düşünüyordum öncelerde, şimdi ise burası benim evim olmuştu. Arkadaşlarım da ailem. Bunların hepsini anlattım Aquamarin'e. Rahatlamış görünüyordu.
"Eee, kahvelerimiz de bittiğine göre işimize dönelim mi?" diye sordum.
"İş derken?" dedi dudaklarını ısırarak.
"Rövanş yapacaktık ya..." Unutkan bir Athena kızı? Bu kampta daha nelere rastlayacaktım acaba?
"Ah, doğru ya! Pekala o zaman, ikinci mağlubiyetine hazırlan Adrian!" Her ne kadar şımarık olsa da, bana meydan okumaktan çekinmese de, bu kızdan hoşlanmıştım. Bunları bana başka biri söylese kılıcım şu anda elimde olurdu, ama Aqua'ya karşı biraz daha töleranslıydım nedense. Kulübeden çıkıp birlikte cirit sahasına doğru yürümeye başladık. Ama bu kez kazanacağımdan emindim.

(Rp bitmiştir.)