Ben, Lia ve Ciritler

33- Cirit sahasında bir arkadaşınla birlikte macera yaşayacaksın.
Mekan: Cirit Sahası
Katılacaklar: Lucy ve Lia.

Kahvaltıdan çıkmış, Lia ile birlikte kulübelerimize doğru yürüyorduk. Geçerken gözüme hep dikkatimi çeken ama daha önce hiç uğramamış olduğum cirit sahası takıldı. Uzunluğu 50 metreden fazla olan bir alandı ve şu ana kadar hep kampta boşuna yer kaplamış olduğunu düşünürdüm ama şimdi, 'acaba gerçekten de zevkli bir şey mi?' diye düşünmekten kendimi alamıyordum. Lia'ya dönüp "Lia, sen daha önce hiç cirit atmayı denedin mi?" diye sordum. Bana, "Hayır Lucy, nasıl oynandığını bile bilmiyorum." cevabını verdi. Ona dönerek sırıttım ve "Ben de bilmiyorum. O zaman ne duruyoruz? Haydi gidip bir maç yapalım!" dedim coşkuyla. Benim çocuksu neşem hoşuna gitmiş olacak, Lia da gülümsedi ve "Tamam." dedi, "Ama büyük ihtimalle seni yenerek suratındaki gülümsemeyi sileceğim." sonra da göz kırptı.

Birlikte cirit sahasına vardık ve bir eğitmen aramaya başladık, bizi fazla bekletmeden karşımıza bir adam çıktı. Gülümseyerek "Merhaba," dedim, "Bize cirit nasıl atılır, öğretebilir misiniz?" Adam önce bir süre bizi süzdü, sonra "Tamam." dedi ve yanımızdan ayrıldı. Çok geçmeden elinde üç tane ciritle geri dönmüştü. Ciritlerin mızrak benzeri şeyler olduklarını hiç tahmin etmezdim, mızrak kullanmakta iyi olduğum için birden sevinçle doldum. "Oyuncular sırayla oynar, her kişinin sıra ondayken üç atış hakkı vardır. Şu ileride görülen çizgiye kadar koşup sonra ciriti fırlatmanız gerek, yaptığınız üç atıştan, en uzağa gönderdiğiniz kabul edilir." Sonra 'beni izleyin' işareti yaptı ve gidip bize cirit atmayı gösterdi. Zarif bir atıştı, Lia'nın "İnanmıyorum, 30 metre!" diye bağırışı üzerine şok olmuştum. Adam gülümseyerek yanımıza geldiğinde ona "Peki şu anda dünya rekoru kaç?" diye sordum. Tahminimce 30 metre ciddi bir atıştı. Adam gülümseyerek cevap verdi, "98,48 metre. Ama tabii Eski Yunan zamanının kayıtları yok ellerinde." Sonra dünyanın en doğal şeyinden bahsetmiş havası verecek şekilde omuzlarını silkti ve bize iyi eğlenceler dileyerek yanımızdan uzaklaştı.

Lia ile birbirimize baktık ve kendi kararlılığımı onun gözlerinde de okuyunca gülümsedim, ellerimize birer cirit alarak yola koyulduk. "Bu arada... nesine oynuyoruz? Ona göre sana ne kadar fark atacağımı düşüneceğim de." dedim kendimi beğenmiş bir edayla. Lia çarpık bir şekilde gülümsedi, "O kadar emin olma Lucy." dedi. Kaşlarımı kaldırarak ona baktım, elimle 'buyur' işareti yaparak, "Öyleyse ilk atışı sen yap bakalım." cevabını verdim...

Lucy'nin isteği üzerine cirit sahasına gelmiştik. Daha önce buralardan hep geçiyordum ama hiç girip oynamayı düşünmemiştim. İçeri girdiğimizde güzel bir alan bizi bekliyordu. Etraftaki melezler cirit atıp gülüşüyorlardı. Biz içeri girdikten bi süre sonra eğitmen yanımıza geldi. Bize cirit atmayı gösterdikten sonra yanımızdan ayrılıp bizi oynamamız için bıraktı.

Lucy "Öyleyse ilk atışı sen yap bakalım." dedikten sonra gülümsedim ve "Tabi ki." dedikten sonra elime bir cirit aldım ve içimden umarım rezil olmam diye geçirerek çizgiye kadar koşup ciriti fırlattım. Ciritin gittiği uzaklığı görünce gülmeye başladım. Lucy'e dönüp "Bak bu da benim süper atışım. 10 metre." dedim. Bu lafım üzerine Lucy'de gülmeye başladı. Ardından "Al Lia iki hakkın daha var bir daha dene." dedi. Lucy'nin yanına gidip elindeki ciriti aldım. "Tamam, yine deniyorum." dedim ve çizgiye doğru koşmaya başladım. Çizgiye geldiğimde ciriti fırlattım ve nereye düştüğüne bakmak için yanına gittim. Bu sefer 14 metreydi. "Bak giderek daha iyi atıyorsun." dedi Lucy. "Evet daha iyi ama çok da güzel bir atış sayılmaz. Hele 98 metreye göre." dedim. Evet o kadar uzağa atamıyordum ama bu benim daha ilk denememdi. Yine de burada çok eğlenmeye başlamıştım. Son atışımı yaptıktan sonra da "Bu da 19 metre. Şimdi sıra sende Lucy." dedim gülümsedim ve elimdeki ciriti Lucy'e uzattım.

Atış sırası bana gelmişti. Lia'nın rekoru 19 metreydi, başlangıçta çok iddialı konuştuğum için onu yenmek zorundaydım. Derin bir nefes alarak elimdeki ciritle koşmaya başladım ve tüm gücümle ciriti fırlattım. Elimi gözlerime siper ederek gittiği noktaya baktım ve "Ah, sadece 9 metre." dedim üzüntüyle. Lia kahkaha atmamak için kendini zor tutuyormuş gibiydi. Omuz silkip "Bu sefer seni geçeceğim." dedim ve ikinci atışımı yapmaya koyuldum. Koştum, koştum ve yeterince hız kazandığımda ciriti fırlattım. Bu sefer gittiği yeri görmem için havaya zıplamam gerekti. "Vay canına 23 metre! İşte bu!.." sevinçten deliye dönmüştüm ama Lia'nın gülüşü yüzünden kursağımda kaldı, attığım 'sorun ne?' bakışı üzerine bana çizgiyi işaret ederek "Onu yaklaşık iki metre geçtin Lucy!" dedi.

Sinirle gerçekten de bunu yaptığımı fark ettim ve böylece ilk elin şampiyonu Lia oldu. Ama pes etmeye niyetim yoktu... "Pekala, bir kez daha oynayalım. Bu sefer seni yeneceğim!" dedim kararlılıkla.

İlk oyunu ben kazanmıştım. Mutluydum, dediğimi yapmıştım. Ama şimdi kazanmam zor olucaktı Lucy bu sefer kazanmaya kararlı gibiydi. Yine de gülümsedim. "Hadi bakalım. Yenicek misin görücez." dedim ve sırıttım. Lucy kızmış gibi görünüyordu. Gidip elime bir cirit alarak koşmaya başladım. Çizgiye yaklaştığımda ciriti fırlattım. Bu sefer en uzak atışımı yapmıştım. 22 metre uzağa gitmişti. Çok sevinmiştim gülerek Lucy'e döndüm. O da ters bir şekilde attığım yere bakıyordu. Ardından bana bakınca yüzünün şekli normale döndü ve o da gülümsemeye başladı.

Gidip ciriti geri aldım. ve son iki atışımı da yaptım. İkinci atışımda 18 metre, üçüncü atışımda 21 metre gitmişti. En iyi atışım 22 metre olmuştu. Elime ciriti alarak Lucy'nin yanına gittim. "En iyi atışım 22 metre lLucy.Şimdi sıra sende." diyerek gülümsedim ve ciriti Lucy'e uzattım. Lucy gülerek elimden mızrağı aldı ve konuşmmaya başladı.

Elinden ciriti alırken Lia'ya manalı bir bakış atarak "Şimdi sana cirit nasıl atılırmış, göstereceğim." dedim ve göz kırptım. Poseidon kızı artistçe tek kaşını havaya kaldırarak "Göreceğiz." cevabını verdi. Gerçekten görmek isteyip istemediğimi bilmiyordum, işim gerçekten zordu çünkü geçen oyundaki rezaletimin ardından 22 metre'yi geçebileceğimi pek düşünmüyordum. Yine de egom her zaman olduğu gibi yine galip geldi ve elimde ciritle çizgiye doğru koşmaya başladım. Bu sefer çizgiyi geçmemekte kararlıydım. Ah, zaten çizgiye yaklaşmam bile mümkün olmadı; ayağım bir taşa takıldı ve yere yapıştım. Ciriti son anda fazla güçlü bir şekilde olmasa da fırlatmayı başarmıştım. Beni kaldırmak için yardımıma gelen Lia kahkaha atarak "Gerçekten ilerleme kaydediyorsun, tam 4 metre!" dedi.

Sevimsizce gülümsedim ve üstümü çırptım, sonra bir başka cirit aldım ve derin bir nefes alarak tekrar koşmaya başladım. Bu sefer ne yeri ne de durmam gereken çizgiyi gözüm görüyordu, sadece ileriye, ufuğa bakıyordum. Yeteri kadar hızlandığımı hissettiğim anda ciriti tüm gücümle ufuk çizgisine doğru fırlattım. Koluma korkunç bir sancı girmişti ama cirit bu sefer gerçekten de uzağa gitmişti. Elimi gözlerime siper ederek gittiği yeri görmeye çalıştım, sonra kendimden memnun bir havada "Ah, buna ne dersin? 25 metre!" dedim. Öz güvenim tavan yapmıştı, bir cirit daha alarak onu da tüm gücümle fırlattım, bu sefer yeteri kadar koşmamıştım ve kolum geçen atışımdan dolayı sızlıyordu, o nedenle sadece 14 metre gitmişti.

Memnuniyetle Lia'ya döndüm ve "Bu sefer de ben seni yendim. Yani berabereyiz. Bir gün bunun rövanşını yapmalıyız ama o gün bu gün değil." dedim ve yanına gidip onun koluna girdim. Lia neşeli bir kahkaha attı ve "Bunun rövanşını kesinlikle yapmalıyız ama haklısın, artık 5 metreden uzağa fırlatacak kadar gücümün kaldığını sanmıyorum." dedi. Birlikte atışlarımızı karşılaştırıp kendimizi överek cirit sahasından çıktık ve kulübelerin yolunu tuttuk. Süper eğlenceli ve bir o kadar da yorucu bir gün olmuştu, Lia ile gerçekten çok iyi vakit geçirmiştim ve şimdi huzur içinde yatıp uyumaya ihtiyacım vardı. Lia ile ikinci karşılaşmamızdan önce sahaya gidip biraz antrenman yapmamın iyi olacağını düşünerek sırıttım, zekam asla hayırlı bir iş için göstermezdi kendini zaten.

Lia'nın ekleyeceği bir şey yoksa, rp bitmiştir!